Zasada działania – refleksyjne
Materiały dodatkowe:
Przypomnienie z poprzedniej lekcji – Jak podłączyć fotoprzekaźnik.
Fotoprzekaźnik refleksyjny również posiada nadajnik i odbiornik w tym samym korpusie. Nadajnik „świeci” w tzw. odbłyśnik. Jeśli nadajnik jest poprawnie wycelowany w odbłyśnik, światło po wyjściu z nadajnika przechodzi przez soczewkę, dalej filtr polaryzacyjny, odbija się od odbłyśnika i trafia (w pewnej części, ponieważ część światła ulega rozproszeniu) z powrotem do fotoprzekaźnika. Po odbiciu od odbłyśnika wiązka przechodzi przez filtr polaryzacyjny o innej polaryzacji. Jeśli światło o odpowiedniej polaryzacji zostanie przepuszczone do soczewki i dalej do fotoodbiornika, wówczas elektronika wie, że fotoprzekaźnik widzi odbłyśnik. Jeśli coś przesłoni odbłyśnik, lub filtr polaryzacyjny nie przepuści inaczej spolaryzowanego światła, elektronika fotoprzekaźnika reaguje zmianą stanu logicznego na wyjściu.
Fotoprzekaźniki refleksyjne wykonuje się zwykle w układach dwusoczewkowych lub jednosoczewkowych (tzw. autokolimacja). Zaletą autokolimacji jest to, że światło jest wysyłane oraz wraca tą samą soczewką. Dzięki temu nie występuje tzw. martwa strefa, tj. fotoprzekaźnik może wykrywać obiekty zaraz przy swojej szybie przedniej.
Sygnalizacja poprzez diody LED na korpusach fotoprzekaźników refleksyjnych zwykle działa z funkcją wyjścia Light ON, ponieważ w normalnych warunkach pracy widzą odbłyśnik, który odbija wiązkę światła z powrotem do odbiornika czujnika. Jeśli żaden obiekt nie blokuje wiązki światła w odbiorniku, wyjście jest aktywne. Jeśli obiekt znajduje się pomiędzy fotoprzekaźnikiem a odbłysnikiem, wiązka światła nie może dotrzeć do fotoodbiornika, powodując przełączenia wyjścia w stan niski. W praktyce część użytkowników wybiera wyjście Dark ON sygnalizujące przerwanie wiązki świetlnej (czyli wykrycie obiektu).
Fotoprzekaźniki refleksyjne są szeroko stosowane ze względu na swoją ekonomiczną cenę oraz łatwość instalacji. Typ W23-2 stał się jednym z najczęściej stosowanych czujników fotoelektrycznych, szczególnie w systemach magazynowania do wykrywania palet, pojemników na transporterach.
Przykłady na obiektach automatyki
Do zalet fotoprzekaźników refleksyjnych należy m.in. ich zasięg, który jest większy od fotoprzekaźników odbiciowych. Filtry polaryzacyjne i odbłyśniki sprawiają również, że fotoprzekaźniki te jest o wiele ciężej zakłócić optycznie. Nie mają problemów przy pracy koło obiektów silnie połyskliwych, np. przenośników rolkowych, urządzeń wykonanych z polerowanej stali nierdzewnej. Odpowiednie wersje potrafią wykrywać obiekty silnie depolaryzujące światło, np. Niektóre opakowania oraz palety owinięte folią stretch. Wadą fotoprzekaźników refleksyjnych jest potrzeba stosowania odbłyśników/zamocowania na urządzeniu lub linii – bardzo często dedykowanych do konkretnego zasięgu lub wręcz danego typu fotoprzekaźnika. Czasami z racji np. ciasnej zabudowy zamiast odbłyśników stosuje się folie refleksyjne. Zwykle mają jednak one gorsze parametry świetlne (chociaż są wyjątki).
Fotoprzekaźniki refleksyjne posiadają wersje laserowe, do wykrywania obiektów transparentnych (różne klasy transparentności materiałów), wersje bez filtrów polaryzacyjnych (rzadko stosowane), wersje z linowymi plamkami świetlnymi pracujące jako małe bramki, itd.